قرآن کریم، علاوه بر تأکید به آموزه های فرهنگی و دینی انسانها، نسبت به زندگی اجتماعی و تمدنی آنان نیز توجه ویژه دارد. و در حقیقت قرآن کریم، زیر بنای هدایت و یا انحراف و انحطاط فرد را مربوط به جامعه می داند؛ به این معنا که اگر جامعه ای سالم باشد، افراد آن نیز به خیر و صلاح خواهند بود و با انحراف جامعه و افراد آن، فرهنگ و تمدن آن هم نابود میگردد. و هسته ای اولیه جامعه که بر اساس تشکیل خانواده شکل میگیرد و در یک فرایند خاصی به جامعه تبدیل می شود. و هر جامعه ای قهراً دارای ، نظام های اخلاقی، حقوقی، اقتصادی و سیاسی است. که ازآن تمدن بشری به وجود می آید. هرگاه این نظام ها، بر اساس حق و عدالت و ایمان و تقوا استوار گردد، آن جامعه و تمدن آن رو به رشد و ترقی خواهد نهاد؛ اما در صورتی که روابط آن براساس ظلم، ستم، بی ایمانی، شرک، بت پرستی، نابرابری های اقتصادی، فساد اخلاقی و اجتماعی، تنظیم شده باشد، آن جامعه دچار انحطاط می شود و عاقبت آن، فروپاشی و نابودی است.