سخن در بارة تربیت و چگونگی آن از گذشتههای دور در جوامع بشری مطرح بوده و با توجه به اینکه تحول و دگرگونی در جان آدمی و جوامع بشری منوطبه آن است، این امر در آینده نیز همواره ادامه خواهد داشت. در جهان امروز نقش تعلیم و تربیت بر کسی پوشیده نیست و انسان به خاطر ویژگی تربیتپذیریاش از سایر مخلوقات متمایز شده و تنها از طریق تربیت و پرورش درست، به کمال نهایی دست مییابد و ارزش انسان را نیز میتوان به میزان برخورداری او از تعلیم و تربیت مشخص کرد. اگر بخواهیم برای تربیت درست نسل امروزی طرح و برنامه جامع و کامل داشته باشیم، میبایست از توصیهها شیوههای و تربیتی پیشوایان معصوم بهره گیریم. زیرا انسان مسلمان برای پیمودن راه سعادت و بندگی احتیاج به الگوهای مطمئن عملی دارد تا با نصبالعین قرار دادن دیدگاهها و سیره عملی آنان، هم راه صحیح بندگی و سعادت را بپیماید و هم در این وادی سریعتر گام نهاده به مقصد نائل آید، از این رو، برای تربیت صحیح فرزندان ما معصومین(ع) بهترین و مطمئنترین الگوهای تربیتی بوده و ارائه دیدگاههاو کشف و عرضه سیره تربیتی آنان یک ضرورت انکارناپذیر برای پویندگان عرصه تعلیم و تربیت اسلامی است و در این میان، ارائه دیدگاهها و سیره تربیتی امام علی(ع)از اهمیت ویژه برخوردار است. بدین منظور در این نوشتار، به بخشی از شیوههای تربیتی آن حضرت که بیشتر در نهجالبلاغه آمده است، پرداخته میشود.