هدف خلقت عبودیت است و نیایش در برابر معبود یگانه، یکی از اساسیترین نیازهای درونی انسان است. نماز کاملترین و زیباترین شیوه نیایش و پرستش و عالیترین پاسخ به این نیاز است. حقیقت نماز را باید عروج به مقام قرب الهی و حضور در پیشگاه حضرت حق دانست. رسیدن به این مقام برای تمامی بندگان خدا میسّر است و برای رسیدن به آن باید سیر و سلوک داشت. نویسنده مقاله در این پژوهش بر آن است تا برخی از ابعاد معنوی، اجتماعی نماز و نقش تربیتی آن را در زندگی انسان تبیین کند و با توجه به اهمیت نقش نماز در سلوک معنوی نمازگزار، به بررسی آثار و برکات معنوی، اجتماعی نماز از دیدگاه قرآن کریم و روایات پرداخته است. روش بهکاررفته در این تحقیق روش مطالعه منابع است که با استفاده از اطلاعات کسبشده از منابع کتابخانهای و روش تحلیلی ـ توصیفی به بررسی آن پرداخته است. نتیجه حاصل از این پژوهش بیانگر این شد که در صورت مراقبت و حضور قلب در نماز، بهرهمندی از برکات معنوی نظیر دستیابی به مقامات عالی اخلاص، تزکیه نفس، ذکر، احسان، اطمینان، خشیت، یقین و... برای نمازگزاران واقعی میسر است.