تحلیل رفتار دینی و قرآنی کودکان، اصول و شیوه های تدریس آن

کمتر جامعه‌ای را می‌توان یافت که با دین و تربیت دینی سروکار نداشته باشد. نگاهی گذرا به تاریخ بشر نشان می‌دهد که همه جوامع، به‌نوعی دین‌دار بوده‌اند؛ خواه جوامع ابتدایی و ساده، یا جوامع نسبتاً پیشرفته و پیچیده؛ خواه جوامع کوچک و محدود، یا جوامع بزرگ و وسیع. البته در جوامع مختلف، این ادیان یکسان نبوده و با یکدیگر تفاوت‌هایی داشته‌اند؛ برخی خداپرست و موحد، برخی دیگر بت‌پرست و مشرک بوده‌اند.
جوامع بشری نه‌تنها دین‌دار بودند، بلکه دین را امری ضروری نیز می‌دانستند. مراجعه به متون دینی مختلف نشان می‌دهد که انسان، بدون پایبندی به دین نمی‌تواند به هدف نهایی حیات خود دست یابد. مامسلمانان با استناد به آیات قرآن معتقدیم تنها راه رستگاری، ایمان به خدا و عمل به دستورهای اوست؛ و مسئولیت تربیت دینی فرزندان بر عهده والدین است. در رابطه با چگونگی آموزش مفاهیم دینی به کودکان اختلاف‌نظرهایی وجود دارد. گروهی معتقدند پیش از بلوغ نباید به کودک آموزش دینی داد و گروهی عکس این نظر را معتقدند. ازنظر اسلام، به‌ویژه براساس سیره و رهنمودهای معصومان علیهم‌السلام، آموزش مفاهیم دینی از هنگام تولد شروع می‌شود و آموزش در دوره کودکی پایه و اساس در دوره‌های دیگر است. در رابطه با چگونگی آموزش مفاهیم دینی به کودکان اختلاف‌نظرهایی وجود دارد. گروهی معتقدند پیش از بلوغ نباید به کودک آموزش دینی داد و گروهی عکس این نظر را معتقدند. ازنظر اسلام، به‌ویژه براساس سیره و رهنمودهای معصومان (ع)، آموزش مفاهیم دینی از هنگام تولد شروع می‌شود و آموزش در دوره کودکی پایه و اساس در دوره‌های دیگر است. این پژوهش تنها گام مقدماتی در ارائه اصول و روش‌های آموزش مفاهیم اعتقادی اسلام به کودکان دبستانی بود که موردبررسی قرار گرفت. تا کمکی برای مربیان و والدین در این مسیر باشد.