بررسی روش های تربیتی در نامه 31 نهج البلاغه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکتری قرآن و علوم تربیتی
چکیده
تربیت فرزند، یکی از دعدغه های مهم و اساسی والدین و مربیان تربیتی در طول تاریخ بوده و هست. والدین آگاه و مسؤلیت پذیر، همواره در صدد است تا با تربیت صحیح فرزندان،آنان را در انتخاب مسیر درست یاری کنند. در منابع دینی، از پدران مهربان ودلسوزی یاد شده است که یکی از مهم ترین و اساسی ترین برنامه زندگی شان تربیت فرزندان بودند. در این میان امیر بیان علی علیه السلام بزرگترین منشور تربیتی را در قالب نامه‌ی به فرزندش امام مجتبی علیه السلام بیان نموده است نامه که از روح بلند یک پدر آگاه، با تجربه، دلسوز و مهربان حکایت دارد. پدری که سختی‌ها، سردی و گرمی زندگی را با تمام وجود لمس کرده حال می‌خواهد با کوله بار از علم و تجربه، فرزندی را که تجربه اندک ولی آرزوهای طولانی و فراوان دارد، در مسیر درست هدایت کند. از آن‌جا هدایت و تربیت افراد بطور عام و تربیت فرزندان بطور خاص، نیاز به اصول و روش‌های دارد که رعایت آن‌ها مربی را در امر تربیت کمک می‌کند. از این رو، این تحقیق درصدد است تا برخی از روش‌های مهم تربیتی که در این نامه (نامه 31) بکار رفته است، با روش کتابخانه‌‌ی و تحلیل محتوا استخراج گردد. روش‌های استخراجی در این تحقیق عبارت است از: روش الگو، تجربه، محبت، عبرت آموزی، موعظه و تذکر، پرهیز از خشونت، استدلال، دعا.
کلیدواژه‌ها
)