تنبیه، از روشهای تربیتی است که در موقعیت های ویژهای میتواند روشی بازدارنده و گاه اصلاحی باشد، و از این رو، در گروه روش های ایجابی قرار میگیرد که انجام آن، اثرتربیتی دارد. از سوی دیگر، اِعمال این روش در صورتی موثر است که در شرایط خاص و با رعایت جوانب گوناگون به کار گرفته شود؛ در غیر این صورت، اثرهای تخریبی آن به مراتب بیشتر از پیامدهای مثبت آن خواهد بود، که این امر آن را در گروه روش های سلبی و آسیب زا قرار میدهد. ازآنجایى که روشن شدن استفاده از روش تنبیه از دیدگاه اسلام و روانشناسی در محافل تربیتى از اهمیتخاصى برخوردار است، برآنیم تا در این مقاله در ابتدا به نظر برخى از روانشناسان و مربیان تربیتى و سپس به دیدگاه اسلام و علمای دین، ونیزاشارهاى به اصول و شرایط، فوائد، مراحل و برخی از آسیبهای استفاده از این روش داشته باشیم.